Yan Yana: Özgün olmayan “Özgün Film”

Türk yapımı başarılı filmler son zamanda azalmışken iyi oyuncu kadrolu ve iyi prodüksiyonlu fakat “Intouchables” adlı zamanında büyük ses getiren filmin remake’i olan gişe yapımı “Yan Yana” nın bu kadar başarılı olmasını beklemiyordum doğrusu.

Çok düşük beklentiyle gittiğim bu filmde, özellikle ilk yarıda hiç eğlenmedim desem büyük yalan söylemiş olurum. Filmin ilk yarısı şaşırtıcı şekilde; iyi yazılmış, komik, amaca hizmet eden, dinamik, seyir zevki yüksek, iyi hazırlanılmış sahneler içeriyordu. Karakter gelişimi açısından da çok iyi olduğunu söylemeden geçemeyeceğim.

2. Yarıya geldiğimizde seyirciden daha çok uzaklaşan, yeterli zamanı olmasına rağmen hemen olayları birleştirip seyriciyle iletişim kurmadan hikâyeyi toparlayıp gidelim havasına girildiği çok belliydi. Buna rağmen yine de başarılı bulduğum bu film;

Dostluk, komedi, içtenlik ve remake olan bir filmi yerlileştirme durumunu çok iyi üstlenmiş.

Fakat duygusallık konusunda aynı şeyi söyleyemeceğim. İçerisinde çok fazla komedi unsuru bulunan bu filmde güldürme görevi çok başarılı yedirilmiş olmasına rağmen ülkemizin en çok kendinden bahsettirdiği “duyguları deşmek” konusuna neredeyse hiç değinilmemiş ve baş karakterlerden Haluk Bilginer’in oynadığı “Refik” karakteri endişelendirci bir durum yaşadığında bile seyirciyi geremedi maalesef.

Diyaloglar konusunda daha önce birkaç yapımını daha izlediğim Mert Baykal’ın Feyyaz Yiğit’e bu işin büyük bir kısmını teslim ettiği çok açık ve bu konuda çok doğru bir tercih yaptığını düşünüyorum ama filmin büyük sorunlarından biri olan ürün yerleştirme durumu çok canımı sıktı. Günümüzde çoğu yapımda gözümüzü kanata kanata her yapımda gördüğümüz ve midemizi bulandıran bu durum ve bu filmde sırf bu reklam için filme hiçbir katkısı olmayan bir karakter yazıldığını düşünüyorum. Bu durum gerçekten insanı filmden kopartacak derecede rahatsız edici. Özellikle figüran bir karaktere sırf teslimat yaptığını görmemiz için malikanenin içine girip teslimatı yaparken buyrun diye seslenmesi, o kadar üzücüydü ki günümüz sinemasının böyle bir hale düşmesi canımı çok sıktı.

Filmin IMAX formatıyla çekilmiş ilk Türk yapımı olup benim bu yapımı IMAX bir sinema salonunda izleyememiş olmam beni üzmedi değil, yarış sahnesini IMAX formatında izlemiş olmak gerçekten iyi olurdu diye düşünüyorum ama yine de iyi çekilmiş bir sahneydi bunu da söylemeden geçemeyeceği

Yazım açısından tematik yapılı olan bu film zıt kutup olan bu iki erkek karakterin bu süreçte birbirine kattığı olayları güzel bi şekilde gözler önüne seriyor. Yönetmenin daha önceki yapımlarının çoğunda da aynı yapıyı kullanmış olmasının ona bu filmde de kolaylık sağlamış olduğunu düşünüyorum. Daha önceden derste gördüğümüz “Eşkiya” filminde de olduğu gibi kaybedecek hiçbir şeyi olmayan yaşlı mentor ve hayatın zulmünü çekmiş genç erkek stereotype’ini burada da görüyoru

Ben “Intouchables” filmini izlememiş bir seyirci olarak ilk yapımı izlemeden de filmin yerlileştirildiğini rahatlıkla söyleyebilirim. Bunun çok doğru bir hareket olduğunu ve filmi gerçekten büyük anlamda özgünleştirdiğini düşünüyorum.

Bu iki zıt karakterin aslında ortak olamayan fakat hikâyenin devamında onları ortada buluşturan unsurun müzik olması beni özellikle etkiledi resimin bu noktadaki rolüyse yeterince destekleyici değildi. Yine de rahatsız etmedi.

Oyunculukların üst düzey olması bu film için çok önemliydi ve başarılı olmasının en önemli sebeplerinden birinin bu olduğunu söylemek yanlış olmaz. Haluk Bilginer ve Feyyaz Yiğit’in uyumu, komediyi güçlü diyaloglarla harmanlayarak kullanmaları, yeri geldiğinde doğaçlamaya başvurarak bunu bize sunmaları filmin yapsını büyük ölçüde iyi anlamda değiştirmiş.

Sahne ve mekân kullanımı iyi düşünülmüş fakat yeterince başarılı değildi. Refik karakterinin Ferruh karakterini kendi sevdiği ve Ferruh’un daha önce görmediği mekanlara götürmesi ardından Ferruh’un dayanamayıp Refik’i gerçek İstanbul’a götürmesi ne kadar başarılı olsa da mekanların yeterli derecede kullanılmadığını düşünüyorum.

Ana karakterlerimizin dışında diğer karakterlere değinecek olursak eğer;

Çok önemsenmemiş olmalarının her ne kadar mantıklı bir karar olduğunu düşünmüş olsam da karakterlerin yolculuklarındaki etkileri biraz daha fazla olabilirdi.

Bu tarz yapımlarda yan karakterlere hiçbir gelişme katılmayıp, filmin ilerleyen kısımlarında onların başına bir olay gelmesine seyirci kaldığımda bu durumu gereksiz ve zorlama buluyorum. Bu tarz filmlerde her ne kadar iki karakterin birbirinin yolculuğundaki katkıları önemli olsa da yan karakterlerin, ikililerin ilişki dinamiğine büyük bir destekçi unsur olması gerektiği kanaatindeyim.

Mesela filmde Refik karakterinin eski eşine duyduğu özlem ve fiziksel engelinin yeni bir kadınla görüşmesine engel olması, bu olayın da özellikle yapımın kırılma noktasında yaşanmış olması yeterince güçlü olmamakla birlikte filmin devamında kadını yalnızca bir sahnede görmemiz ve bunun dışında bizim için filmin başından beri büyük bir sürpriz olarak hazırlanması… Sonunda bizi çok da şaşırtmadı ve sürprizdense daha çok bir hayal kırıklığına sebebiyet verdi.

Filmin adı olan aynı zamanda yine filmin önemli sahnelerinden biri soyut dışavurumcu tablo bizden çoğu zaman gizlendi ama maalesef Ferruh karakterimizin sanatsal yönünü kanıtlamak dışında bize hiçbir şey ifade etmedi.

Günümüz yapımlarına bakacak olursak bu film gerçekten yaratıcı ögelere sahip fakat eksikleri olan bir filmdi. İçerdiği şakalarla çoğu kiteleye hitap etmeyi başarabilen sıcak iyi hissettiren bir film olduğunu kabul etmekle birlikte biraz daha derinlik eklense bu filmin çok daha üst seviyelere ulaşabileceği gerçeğini söylemeden geçemeyeceğim.

Ferruh karakterine çizilen yolun azınlık kesimden ve dışardaki insanlar tarafından yadırganan bir karakter gibi gösterilip karşısındaki karakterlerin hiçbir ön yargı göstermeden onu kabullenmesi beni ne kadar mutlu etmiş olsa da filmin yapısı açısından gerçekten üzdü. Karakterlerin filmlerde daha büyük bağlanmalar yaşayabilmeleri için daha güçlü çatışmalar yaşamaları gerektiği kanaatindeyim.

Sonuç olarak uzun zamandır izlediğim Türk yapımları arasından bu filmden herkesin kendine bir ders çıkarabileceği ve izlediğimiz çoğu çiğ gişe yapımlarındansa

Bu filmin hem gerçek komediye sadık kalmış olmasının hem de kimsenin sınıfsal toplumsal veya fiziksel özellikleriyle kasten ve kırıcı bir şekilde dalga geçilmeden bize yansıtılması beni bir kez daha sinemamızda hala yaratıcı ve güzel filmlere yer verildiği gerçeğine daha çok inanadırdı.